بلوز زنانه حریر از نظر تاریخی یک سبک چله‌ای هستند، عمدتاً لباس‌های پستی که تا دهه 1890 به ندرت بخشی از کمد لباس زنان شیک پوش بودند.
قبل از آن زمان، آنها گهگاه برای لباس های غیررسمی در سبک هایی که بازتاب لباس های دهقانی یا سنتی بود، مانند پیراهن گاریبالدی در دهه 1860، محبوب بودند.
برخی از بلوزها اصلا دکمه بالایی ندارند و یقه ها عمداً طوری طراحی شده اند که باز باشند آنها همچنین بخشی از لباس های محلی سنتی برخی کشورها را تشکیل می دهند.
در اواخر دوره ویکتوریا، بلوزها برای پوشیدن غیر رسمی و عملی رایج شدند یک بلوز ساده با یک دامن ساده، لباس استاندارد برای نیروی کار زن (غیر خانگی) تازه توسعه یافته دهه 1890 بود، به ویژه برای کسانی که در کارهای اداری کار می کردند.
در دهه‌های 1900 و 1910، بلوزهای استادانه مانند «بلوز لباس زیر زنانه» به این دلیل که به شدت با توری و گلدوزی به سبکی که قبلاً به لباس زیر محدود می‌شد تزیین می‌شدند و «بلوز دختر گیبسون» با تاک و چین‌دار، تبدیل شدند.
بسیار محبوب برای لباس های روز و حتی برخی از لباس های غیر رسمی شب از آن زمان، بلوزها جزء اصلی کمد لباس ها باقی مانده اند، بنابراین تا کنون بلوزها به سبک ” رختکن محبوب” ثابت نشده اند.
“حتی اگر توجیه بیشتر و بیشتری برای روزهای گرم تابستانی بلوزهای معمولی داده شود، لباس سوارکاری کلاسیک ساخته شده از مخمل یا کتان انگلیسی همچنان بی نظیر است.”
در پایان قرن نوزدهم، بلوزهای ملوانی برگرفته از کت و شلوار ملوانی برای دختران تا دامن چین دار آبی محبوب بودند در زمان ناسیونال سوسیالیسم، این تکه لباس به عنوان یک بورژوازی منحط رد شد.
در دهه 1950، ظاهر ملوان سپس وارد حالت اوقات فراغت بزرگسالان شد.
یقه بلند بلوزها در این مدت توسط نوع هالسفرن بیرون زده شد. مغازه های تخصصی نیز «مانتوهای زنانه» عرضه می کردند.
ساده ترین مدل بلوز شست وشو، سرمه ای، خالدار سفید، گران ترین آن، «بلوز، سفید، شسته، با نوک و چوب» بود یکی از تازگی های این فصل، «بلوز شارموز، فرم بسیار شیک، ابریشم خالص، با لباس کرپ بسیار پف دار و توری» نوک تیز بود.
