آیا کسی را می شناسید که نمی تواند بدون افزودن مقداری سس تک نفره بیژن یا قرمز به غذای خود غذا بخورد؟ مطمئناً در خانواده های ما فردی با این عادت وجود دارد.
حقیقت این است که سس ها بخشی از غذای مکزیکی هستند که از سال 2010 توسط یونسکو به عنوان میراث فرهنگی ناملموس بشریت در نظر گرفته شده است.
غنی بودن مکزیک در میوه ها و سبزیجات به این معنی است که ظروف حاوی طیف گسترده ای از مواد هستند در سس ها می توان محصولات ماقبل اسپانیایی مانند فلفل قرمز، گوجه فرنگی و سایر محصولاتی که از دنیای قدیم آورده شده است، مانند پیاز، سیر پیدا کرد.
در ایالت‌های مختلف جمهوری مکزیک، ما می‌توانیم سبک‌های متنوعی از سس‌ها، اعم از سبز، قرمز، پیکو د گالو، یا هابانرا را با تنوع گسترده‌ای از چیلی در تهیه‌شان پیدا کنیم.
این مواد حاوی ترکیبات فعال زیستی مانند لیکوپن موجود در گوجه فرنگی هستند لوتئین، بتاکاروتن و با آنولیدهای موجود در گوجه فرنگی.
کورستین و سایر ترکیبات فنلی موجود در گشنیز و آلکالوئیدها (به نام کپسایسینوئیدها) در فلفل چیلی لازم به ذکر است که این ترکیبات فقط در گونه های مختلف این میوه وجود دارد.
فلاونول ها و اسیدهای بنزوئیک مانند کورستین و میریستین در پیاز و سیر غالب هستند نشان داده شده است که همه این مولکول‌ها فعالیت‌های بیولوژیکی مختلفی را برای انسان انجام می‌دهند مانند ضد تومور، ضد دیابت، ضد التهاب، ضد باکتری و آنتی‌اکسیدان به ذکر چند مورد، بنابراین مهم است که آنها را در رژیم غذایی خود بگنجانیم.
فیبر رژیمی یکی از کربوهیدرات های اصلی موجود در سرانو فلفل قرمز و گوجه فرنگی است این پلیمر فعالیت ضد التهابی، ضد دیابتی، پری بیوتیکی و مفیدی برای سیستم گوارشی دارد.
همانطور که دیدیم سس ها حاوی مواد شیمیایی گیاهی مختلفی هستند که برای سلامتی مفید هستند، که با هم می توانند به صورت هم افزایی عمل کنند و فعالیت های بیولوژیکی آنها را برجسته کنند.
با این حال، روش تهیه آنها می تواند دسترسی زیستی آنها (آزاد شدن ترکیبات در بدن) را تغییر دهد.
به عنوان مثال، تحقیقات اخیر نشان داده است که درصد دسترسی زیستی به سس قرمز خام 50 درصد است در حالی که درصد سس قرمز پخته شده تا 62 درصد است.
