چراغ روشنایی پیک نیکی در چین بسیار محبوب شد در پایان دهه 1930، 60 شرکت چراغ قوه ساختند که برخی از آنها به قیمتی کمتر از یک سوم قیمت نمونه های وارداتی معادل آن را می فروختند.
اولین باتری سلول خشک در سال 1887 اختراع شد برخلاف باتری های قبلی، به جای مایع از الکترولیت خمیری استفاده می کرد.
این اولین باتری مناسب برای دستگاه های الکتریکی قابل حمل بود زیرا به راحتی نمی ریخت و نمی شکست و در هر جهتی کار می کرد.
اولین باتری های سلول خشک تولید انبوه در سال 1896 به وجود آمدند و به زودی اختراع چراغ های الکتریکی قابل حمل به وجود آمد.
چراغ های برقی دستی قابل حمل نسبت به مشعل ها، شمع ها و فانوس ها (احتراق) مزایایی در راحتی و ایمنی ارائه می دهند.
لامپ برقی بی بو، بدون دود بود و گرمای کمتری نسبت به نورهای احتراقی منتشر می کرد می توان آن را فورا روشن و خاموش کرد و از خطر آتش سوزی جلوگیری کرد.
در 10 ژانویه 1899، مخترع بریتانیایی دیوید میسل، ثبت اختراع ایالات متحده به شماره 617592 را به دست آورد که به شرکت تولید و تازگی الکتریک آمریکا اختصاص داده شده بود.
لامپ‌های رشته‌ای کربنی و سلول‌های خشک نسبتاً خام چراغ روشنایی پیک نیکی اولیه را با فروش کم و علاقه تولیدکنندگان کم به یک نوآوری گران قیمت تبدیل کردند.
توسعه لامپ رشته تنگستن در سال 1904 با کارایی سه برابر انواع رشته های کربنی و باتری های بهبود یافته چراغ روشنایی پیک نیکی را مفیدتر و محبوب تر کرد.
مزیت کنترل آنی و عدم وجود شعله به این معنی بود که چراغ‌های الکتریکی دستی جایگزین لامپ‌های مبتنی بر احتراق مانند فانوس طوفان شدند.
تا سال 1922 انواع مختلفی در دسترس بود انواع لوله ای دستی، سبک فانوس که می تواند برای استفاده طولانی تنظیم شود، لامپ های جیبی برای کار نزدیک، و لامپ های بازتابنده بزرگ از نوع نورافکن برای نورپردازی اشیاء دور.
در سال 1922 حدود 10 میلیون کاربر چراغ روشنایی پیک نیکی در ایالات متحده وجود داشت با فروش سالانه باتری های تجدید و چراغ قوه 20 میلیون دلار، که با فروش بسیاری از لوازم برقی خطی قابل مقایسه است.
لامپ های مینیاتوری توسعه یافته برای استفاده از چراغ روشنایی پیک نیکی و خودرو به بخش مهمی از تجارت تولید لامپ های رشته ای تبدیل شدند.
